Edebiyat

Bir de o ses, o hırıltılı nefes alışveriş sesi devamlı kulaklarınızda. Çevrenizde olan bitenlerin seslerini duyuyorsunuz ancak ne cevap verebiliyor ne de kımıldayabiliyorsunuz. Düşüyorsunuz yalnızca, durmamacasına düşüyorsunuz…

Karanlık gecenin sessizliğini Gecenin Gri Şarkıcıları böler, zifiri karanlıkta acımasız sisler kol gezer ve kim bilir, belki sizin de yolunuz bir gün Ravenloft Şatosu’na düşer…

“Bizler ölüyüz, sule,” dedi Galladon. “Acı çekmekten başka ne amacımız olabilir?” “Sorun da tam olarak bu. Herkes kalpleri durmuş diye hayatlarının sonlandığını düşünüyor.”. “Genelde bu en belirgin belirtidir, sule.”

Tek bir yaprağa dalarsan, ağacı göremezsin. Tek bir ağaca dalarsan, tüm ormanı kaçırırsın. Tek bir noktaya dalma. Her şeyi bütünüyle, rahatlıkla gör. Asıl “görmek” dediğin budur.

Yıllardır dinlediği hikâyeyi düşündü. Bükrek’in keskin darbesini ve Sangal’ın feryadını. Böylesine bir dağı yaratmak için ne kadar acı çekmek gerekiyordu? Hayal bile edemiyordu.